Uwagi agrotechniczne na temat doboru i sposobu pielęgnowania roślin pszczelarskich

Tytuł: "Uwagi agrotechniczne na temat doboru i sposobu pielęgnowania roślin pszczelarskich"

Tytuły wybranych rozdziałów:

• Czynniki mające wpływ na wytwarzanie pyłku i nektaru u roślin
• Pielęgnowanie roślin pszczelarskich
• Grupy roślin pszczelarskich wydzielone z uwagi na odmienny sposób użytkowania i pielęgnacji
• Przegląd gatunków

Na ilość produkowanego przez rośliny pyłku i nektaru mają wpływ zarówno czynniki zależne od człowieka, jak i niezależne lub częściowo tylko zależne. Do czynników z drugiej grupy należą: predyspozycje genetyczne roślin, czynniki klimatyczne (temperatura i wilgotność powietrza, nasłonecznienie, opady), oraz glebowe (struktura i typ gleby, jej wilgotność, skład mechaniczny, odczyn). Są gatunki, które wymagają do optymalnego rozwoju gleb kwaśnych (wrzosy, wrzośce, borówki), inne zaś zasadowych (podbiał, esparceta, przegorzan, lucerna), niektóre najlepiej nektarują na glebach lekkich (seradela, gryka, wyka ozima), inne z kolei na cięższych (koniczyna czerwona, bób, rzepak).
Nektarowanie związane jest z produkcją węglowodanów, a zatem z intensywnością procesu fotosyntezy. Dla produktywności roślin ważne znaczenie ma: optymalny termin siewu lub sadzenia, zasilanie, podlewanie i zraszanie, a także uszczykiwanie pędów, cięcie i formowanie pokroju. Niektóre zabiegi pielęgnacyjne mają na celu zapewnienie odpowiedniej zimotrwałości, zwartości, zacienienia i zagęszczenia roślin. Jeszcze inne, utrzymanie optymalnej wilgotności gleby (spulchnianie międzyrzędzi, ściółkowanie i mulczowanie) i zachowanie wysokiej sprawności gleby poprzez nadanie jej odpowiedniej struktury i tekstury oraz właściwości biologicznych (nawożenie organiczne).

Zamieszczona w publikacji lista gatunków, której opisy dotyczą, jest wynikiem dokonanego wyboru. Z jednej strony przedstawione zostały rośliny znane, z drugiej mało rozpowszechnione, którymi warto wzbogacić nasze środowisko. W publikacji zwrócono uwagę na potrzebę pielęgnowania także całych zbiorowisk roślinnych, na przykład łąk.

Przy opracowaniu tematu autorzy oparli się na zbiorze zasad, które stanowią kodeks dobrej praktyki rolniczej i ogrodniczej. Informacje zamieszczone w książeczce cechują się prostotą ujęcia i mogą być wykorzystane zarówno przez osoby niedoświadczone, jak i posiadające rzetelną wiedzę biologiczną.