Rośliny pokarmowe pszczół

Tytuł: "Rośliny pokarmowe pszczół"

Tytuły wybranych rozdziałów:

• Podstawowe wiadomości o pszczołach
• Miejsca gnieżdżenia się pszczół dziko żyjących
• Pszczoła miodna a trzmiele i pszczoły samotnice
• Pora kwitnienia i plony upraw owadopylnych
• Taśma pokarmowa dla pszczół oblatujących poszczególne uprawy owadopylne
• Zastosowanie praktyczne podanych taśm pokarmowych
• Spis gatunków pszczół, które najchętniej oblatują rośliny użytkowe

Prawie wszystkie rośliny obdarzone kwiatami wymagają zapylenia przez owady, gdyż bez tego procesu nie mogą wydać owoców i nasion. W naturalnych środowiskach istnieje równowaga biologiczna między roślinami i pszczołami, pozwalająca na to, by jedne i drugie pomyślnie się rozwijały. Dziś równowaga ta została na wielu terenach zniszczona przez likwidację miedz, zadrzewień i zakrzaczeń śródpolnych oraz przez chemiczne zatrucie środowiska, wiosenne wypalanie trawy lub wprowadzanie monokultur i nadmierne niszczenie chwastów.

W środowisku przyrodniczym nie ma właściwie gatunków pszczół, którym do życia wystarczałaby jedna tylko roślina żywicielska, choć niektóre gatunki wyspecjalizowały się w oblocie stosunkowo wąskiej grupy roślin. Z reguły też pszczoły zapylające daną roślinę uprawną żyją dłużej niż ona kwitnie. Ażeby przeżyć muszą mieć zapewnioną "taśmę pokarmową" na cały okres swojego dorosłego życia, a więc rośliny kwitnące przed zakwitnięciem tej uprawy i po jej przekwitnięciu. Jeśli więc chcemy zapewnić sobie dobre zapylenie jakiejś uprawy nasiennej lub owocowej, musimy zapewnić pszczołom odpowiednie dla nich rośliny kwitnące przed i po interesującej nas uprawie.

Takie właśnie listy gatunków tworzących "taśmy pokarmowe", dostarczające uzupełniającego pokarmu dla owadów zapylających poszczególne rośliny rolnicze i ogrodnicze, są przedmiotem szczegółowej części opracowania. Podane listy roślin uwzględniają potrzeby pokarmowe pszczół najchętniej odwiedzających kwiaty danej rośliny uprawnej.

Ponieważ opracowanie przeznaczone jest głównie dla praktyków, zrezygnowano w tekście z łacińskich nazw roślin i owadów. Podano je na końcu opracowania, gdzie umieszczono krótką charakterystykę każdej z omawianych roślin i przedstawiono preferencje pokarmowe poszczególnych gatunków pszczół.